Ik ren, ik vlieg, ik bel, ik praat, ik regel, ik doe administratie en dit alles met een lach.
Ik weet dat het bij mijn werk hoort, maar door een glimlach op te plakken, heb ik oprecht meer lol in mijn werk. Collega's vragen wel eens hoe ik altijd zo vrolijk blijf, waar ik maar een simpel antwoord op heb: ik moet wel. Gewoon blijven lachen.
Op kantoor is het vandaag weer razend druk. Tijdens het typen van dit stukje ben ik pas 4 keer onderbroken en toch blijf ik typen. Ik typ razendsnel, terwijl een collega wat vraagt, waar ik gelukkig het antwoord op weet, en dus niks hoef uit te zoeken. De telefoon gaat. Simpel telefoontje, geen uitleg nodig, gewoon doorverbinden. De scanner is druk bezig, dus ik kan zo verder met de administratie. Ik hoef nog maar +/- 8000 (!!) facturen te scannen en indexeren. Het scannen lijkt langer te duren dan het indexeren zelf. Helaas.
Toch is mijn werk leuk. Ik krijg complimenten van collega's over mijn productkennis, mijn sympathie aan de telefoon, zeker bij mensen die een persoonlijk verhaal vertellen, maar vooral veel over mijn lach en enthousiasme. De eeuwige glimlach, altijd in voor een grapje of een serieuzer gesprek. Iets uitzoeken? Geen probleem, leuk! Iets regelen? Nog beter, grotere glimlach.
Gelukkig krijg ik hier wel wat voor terug. Als er ijsjes worden gehaald bij de McDonalds om de hoek, wordt er altijd een voor mij gehaald. Collega's halen 's ochtends ongevraagd koffie verkeerd met één suikertje en 's middags water. 'Omdat je ook altijd zo goed voor ons zorgt'. Zodra er Luikse Wafels zijn, ligt er eerder een bij mij dan bij een heleboel andere collega's, 'Omdat jij ook echt wel bij ons team hoort, en dat mag je niet vergeten'.
Inmiddels is mijn scanner klaar en mag ik dus verder met het inboeken van de facturen; mijn lievelingsklus (not, haha!)
Liefs,
Maaike
vrijdag 20 september 2013
dinsdag 3 september 2013
Wat vind ik: leuk?
Sommige dingen vind ik heel leuk, sommige dingen vind ik heel erg stom. Om maar even positief te beginnen, doe ik vandaag wel een lijstje met dingen die ik leuk vind.
Een lekkere dag op mijn werk. Sinds ik voor twee bedrijven op de receptie werk en onregelmatige diensten heb, kan ik volop genieten van een lekker dagje op kantoor. De dagen zijn zo verschillend dat ik er soms knettergek van word, maar als het niet te druk is en ik lekker mijn boek kan lezen (haha!) of gewoon rustig de telefooncentrale kan bemannen en bezoekers kan ontvangen, of een praatje maken met m'n collega's, geniet ik volop van dit werk. Gelukkig is de vakantierust nog niet helemaal voorbij, dus heb ik vandaag weer een goede dag.
Opscheppen over mijn vriendje. Mijn vriendje is kok, en een goede kok ook. Een groot deel van onze relatie bestaat dus uit zijn werk. Thuis, maar ook als hij niet thuis is, is eten een belangrijke factor in ons leven. We staan graag samen in de keuken, maar zijn werk zorgt er ook voor dat hij vanaf vandaag vijf dagen per week, dinsdag t/m zaterdag te vinden is in de keuken van Soigné, een restaurant met één Michelinster, waarover ik stiekem graag opschep. Hoe cool, je vriendje werkt in een sterrenzaak!
In de keuken staan met het vriendje. Zoals ik net zei, maar wat wel een eigen plekje verdient: in de keuken met Y. Het maakt eigenlijk niet zo veel uit wat hij maakt, zodra hij het maakt, eet ik het. Nou ben ik best een pietlut met eten, maar zijn eten vind ik vrijwel altijd lekker. Gelukkig houdt hij stiekem rekening met mijn afkeer voor veel peper en mijn liefde voor zoetigheid. We bakken samen dan ook vaker dan dat we koken hoor. Maar hé, wat wil je, hij is afgestudeerd patissier, dus kan de mooiste en lekkerste dingen maken.
Hardlopen. Zodra ik mijn vibe weer te pakken heb, en mijn knie weer wat rustiger is, vind ik het fijn. Door mijn zwakke kniebanden, kan ik nooit erg lang of ver lopen, maar een momentje rust is soms zó fijn.
Blogs. Ik hou van blogs. Ik volg er genoeg, sommige vaker dan anderen, maar uit eindelijk weet ik graag wat er met die dames gebeurt, gewoon omdat ze zo persoonlijk schrijven. Stiekem verwaarloos ik mijn eigen blog enorm, maar zo af en toe, is mijn eigen online dagboek erg fijn.
Nu mag ik op reis naar mijn andere werklocatie, voor een middagdienst op het andere kantoor waar ik werk.
Liefs,
Maaike
Een lekkere dag op mijn werk. Sinds ik voor twee bedrijven op de receptie werk en onregelmatige diensten heb, kan ik volop genieten van een lekker dagje op kantoor. De dagen zijn zo verschillend dat ik er soms knettergek van word, maar als het niet te druk is en ik lekker mijn boek kan lezen (haha!) of gewoon rustig de telefooncentrale kan bemannen en bezoekers kan ontvangen, of een praatje maken met m'n collega's, geniet ik volop van dit werk. Gelukkig is de vakantierust nog niet helemaal voorbij, dus heb ik vandaag weer een goede dag.
Opscheppen over mijn vriendje. Mijn vriendje is kok, en een goede kok ook. Een groot deel van onze relatie bestaat dus uit zijn werk. Thuis, maar ook als hij niet thuis is, is eten een belangrijke factor in ons leven. We staan graag samen in de keuken, maar zijn werk zorgt er ook voor dat hij vanaf vandaag vijf dagen per week, dinsdag t/m zaterdag te vinden is in de keuken van Soigné, een restaurant met één Michelinster, waarover ik stiekem graag opschep. Hoe cool, je vriendje werkt in een sterrenzaak!
In de keuken staan met het vriendje. Zoals ik net zei, maar wat wel een eigen plekje verdient: in de keuken met Y. Het maakt eigenlijk niet zo veel uit wat hij maakt, zodra hij het maakt, eet ik het. Nou ben ik best een pietlut met eten, maar zijn eten vind ik vrijwel altijd lekker. Gelukkig houdt hij stiekem rekening met mijn afkeer voor veel peper en mijn liefde voor zoetigheid. We bakken samen dan ook vaker dan dat we koken hoor. Maar hé, wat wil je, hij is afgestudeerd patissier, dus kan de mooiste en lekkerste dingen maken.
Hardlopen. Zodra ik mijn vibe weer te pakken heb, en mijn knie weer wat rustiger is, vind ik het fijn. Door mijn zwakke kniebanden, kan ik nooit erg lang of ver lopen, maar een momentje rust is soms zó fijn.
Blogs. Ik hou van blogs. Ik volg er genoeg, sommige vaker dan anderen, maar uit eindelijk weet ik graag wat er met die dames gebeurt, gewoon omdat ze zo persoonlijk schrijven. Stiekem verwaarloos ik mijn eigen blog enorm, maar zo af en toe, is mijn eigen online dagboek erg fijn.
Nu mag ik op reis naar mijn andere werklocatie, voor een middagdienst op het andere kantoor waar ik werk.
Liefs,
Maaike
maandag 4 februari 2013
Mijn goede voornemens so far...
Oké, ik geef eerlijk toe dat ik maar weinig heb gelopen afgelopen maand. Door een heftige tijd thuis, met het nieuws dat mijn stiefbroertje waarschijnlijk bij ons komt wonen (wat voor de nodige hoeveelheid drama zal zorgen..) en flinke ruzie met mijn moeder en de hoeveelheid sneeuw die gevallen is, waren mijn hardloopschoenen alleen maar leuk om thuis oefeningen te doen. Nu heb ik met een vriendinnetje besloten samen te gaan lopen, als stok achter de deur. Nu werkt zij ook fulltime en in het weekend, dus wanneer zal wat moeilijk worden, maar voor de overige dagen heb ik de NTC.
Met mijn andere voornemen gaat het beter. Ik rook nauwelijks meer in het weekend, en ook 's avonds bijna niet meer. Het enige probleem is het gemakkelijke roken op kantoor. Het zou bijna fijn zijn als ik het niet zo druk had en dus niet naar beneden hoefde om even weg te zijn van m'n bureau. Ik weet wel dat ik ook een kop thee kan drinken op kantoor, maar dat lukt nog niet echt. Ik drink sowieso liters thee op kantoor, dus dat is niet echt ontspanning, eerder een manier om door te blijven werken.
Het enige andere moment man de dag waarop ik afleiding lijk te vinden, is tijdens de lunch. Ik heb een uur lunchpauze, en het halen van mijn lunch kost ongeveer 10 minuten, inclusief roken. Dn heb je nog 45 minuten over. (Ik ga sowieso 5 minuten later naar beneden dan dat mijn pauze begint). In die 45 minuten doe ik tegenwoordig niks anders dan lezen of tv-serieskijken op de iPad. Aangezien ik Suits, Pretty Little Liars, The Lying Game, The Carrie Diaries en Revenge volg, zijn dat 5 afleveringen die ik moet kijken. Hiervoor heb ik natuurlijk ook mijn ritjes in de trein, dus ik lees ook nog boeken. Nu lees ik ook De Dollanganger-serie van Virginia Andrews, waar ik bijna niet mee kan stoppen; de verhalen zijn zo goed geschreven!
Inmiddels staat mijn hond zo zielig te kijken dat m'n blog weer online gaat en ik toch even een rondje ga lopen met hem, omdat hij dat zo fijn vindt.
Liefs, xx
Met mijn andere voornemen gaat het beter. Ik rook nauwelijks meer in het weekend, en ook 's avonds bijna niet meer. Het enige probleem is het gemakkelijke roken op kantoor. Het zou bijna fijn zijn als ik het niet zo druk had en dus niet naar beneden hoefde om even weg te zijn van m'n bureau. Ik weet wel dat ik ook een kop thee kan drinken op kantoor, maar dat lukt nog niet echt. Ik drink sowieso liters thee op kantoor, dus dat is niet echt ontspanning, eerder een manier om door te blijven werken.
Het enige andere moment man de dag waarop ik afleiding lijk te vinden, is tijdens de lunch. Ik heb een uur lunchpauze, en het halen van mijn lunch kost ongeveer 10 minuten, inclusief roken. Dn heb je nog 45 minuten over. (Ik ga sowieso 5 minuten later naar beneden dan dat mijn pauze begint). In die 45 minuten doe ik tegenwoordig niks anders dan lezen of tv-serieskijken op de iPad. Aangezien ik Suits, Pretty Little Liars, The Lying Game, The Carrie Diaries en Revenge volg, zijn dat 5 afleveringen die ik moet kijken. Hiervoor heb ik natuurlijk ook mijn ritjes in de trein, dus ik lees ook nog boeken. Nu lees ik ook De Dollanganger-serie van Virginia Andrews, waar ik bijna niet mee kan stoppen; de verhalen zijn zo goed geschreven!
Inmiddels staat mijn hond zo zielig te kijken dat m'n blog weer online gaat en ik toch even een rondje ga lopen met hem, omdat hij dat zo fijn vindt.
Liefs, xx
maandag 31 december 2012
To do or not to do: Goede voornemens
Ik doe een beetje van allebei... Ik ben namelijk vrij slecht in goede voornemens. Ik verzin er elk jaar wel een paar, waar ik me vervolgens na een week al niet meer aan houd. Zo hebben de volgende voornemens de revue al eens gepasseerd: sporten, stoppen met roken, meer nadenken voor ik iets zeg, mijn kamer netter houden en sowieso minder laten slingeren.
Dit jaar wil ik eigenlijk maar een goed voornemen volhouden en dat is hardlopen. Ik heb het nog niet zo lang geleden echt ontdekt, maar het is loodzwaar en tegelijkertijd heel fijn. Vandaag even niet. Ik ben niet echt dol op knalvuurwerk, om het maar subtiel te houden. Overmorgen gaan mijn schoenen weer aan. Een rondje om het jaar mee te beginnen. Heel misschien, afhankelijk van hoe ik mij voel als ik voor het eerst wakker word in 2013, ga ik morgen wel een rondje rennen.
Mijn goede voornemens zwakken dus behoorlijk af. Ik heb wel goede doelen gesteld. Ik wil in maart (ja, in maart al...) de CPC in Den Haag rennen. De afstand laat ik nog eventjes in het midden. 5 of 10 K, maar het doel is gesteld. Mijn eerste wedstrijd moet haast wel in Den Haag zijn. Mijn moeder weet ervan, dus ik moet wel meedoen. Om dit gemakkelijk(er) te halen, zal ik minder moeten roken. Hier ga ik mee beginnen op 2 januari. 1 januari is gewoon heel naïef; het jaar begint namelijk ook op 1 januari, wat een feestje met vriendjes en vriendinnetjes betekent. Hierbij zal ik, vrees ik, toch ook wel weer wat roken. Vandaar mijn wijze voornemen om niet te stoppen met roken, maar gewoon om minder te roken.
Ik weet wel dat 'minder' een moeilijke is, maar ik voel wel aan wat minder is en wat ik aan kan. Nu ga ik lekker een playlist maken waarmee ik kan hardlopen. Hiervoor ga ik even zoeken bij Annemerel.com en GirlsLove2Run.com; mijn favoriete sites voor hardlopers. :)
Hele fijne jaarwisseling en veel plezier vannacht!
Liefs, xx
Dit jaar wil ik eigenlijk maar een goed voornemen volhouden en dat is hardlopen. Ik heb het nog niet zo lang geleden echt ontdekt, maar het is loodzwaar en tegelijkertijd heel fijn. Vandaag even niet. Ik ben niet echt dol op knalvuurwerk, om het maar subtiel te houden. Overmorgen gaan mijn schoenen weer aan. Een rondje om het jaar mee te beginnen. Heel misschien, afhankelijk van hoe ik mij voel als ik voor het eerst wakker word in 2013, ga ik morgen wel een rondje rennen.
Mijn goede voornemens zwakken dus behoorlijk af. Ik heb wel goede doelen gesteld. Ik wil in maart (ja, in maart al...) de CPC in Den Haag rennen. De afstand laat ik nog eventjes in het midden. 5 of 10 K, maar het doel is gesteld. Mijn eerste wedstrijd moet haast wel in Den Haag zijn. Mijn moeder weet ervan, dus ik moet wel meedoen. Om dit gemakkelijk(er) te halen, zal ik minder moeten roken. Hier ga ik mee beginnen op 2 januari. 1 januari is gewoon heel naïef; het jaar begint namelijk ook op 1 januari, wat een feestje met vriendjes en vriendinnetjes betekent. Hierbij zal ik, vrees ik, toch ook wel weer wat roken. Vandaar mijn wijze voornemen om niet te stoppen met roken, maar gewoon om minder te roken.
Ik weet wel dat 'minder' een moeilijke is, maar ik voel wel aan wat minder is en wat ik aan kan. Nu ga ik lekker een playlist maken waarmee ik kan hardlopen. Hiervoor ga ik even zoeken bij Annemerel.com en GirlsLove2Run.com; mijn favoriete sites voor hardlopers. :)
Hele fijne jaarwisseling en veel plezier vannacht!
Liefs, xx
woensdag 12 december 2012
Het rondje van gisteren.
Dat was duidelijke een goed idee. Het was maar 3,5 kilometer, maar het begin is er! Aangezien mijn benen niet verschrikkelijk vermoeid aanvoelen, ga ik vanavond weer. Ik heb een wedstrijd met mezelf en mijn schoonmoeder. We gaan namelijk kijken wie de meeste kilometers maakt, maar het moeten er op z'n minst 35 zijn.
Nu klinkt 35 als niet zo veel, aangezien sommige renners die ik volg, dat op 1 dag lopen met een marathon, voor mezelf is het een mooi doel. Ik heb nog tot 11 januari en Runkeeper houdt het nauwkeurig bij voor me.
Nu ga ik niet alleen 35 km lopen om van m'n schoonmoeder te winnen hoor. Ik loop het meeste voor mezelf, maar dit is een mooie stok achter de deur.
Als ik de 35 km haal de komende 30 dagen, mag ik daarna een zo'n gave Nike legging voor mezelf kopen; als beloning. Ook wil ik heel graag een keer meelopen met WE RUN AMS, waar ik door Fieke en Francien, van www.girlslove2run.com, achter ben gekomen.
Overigens put ik sowieso erg veel energie en motivatie uit deze 2 meiden. Het enthousiasme, en de hulde aan beginners van gisteren, hebben mijn schoenen weer aangekregen. "Gewoon gaan" werkt natuurlijk het allerbeste, daar hebben ze gelijk in. Ze snappen dat de eerste keren het minst leuk zijn, maar ze hebben ook beloofd dat het beter wordt, dus we geven het een kans.
Vanavond gaan mijn Nike Free's weer aan, voor minstens 3,5 km en ga ik hard op weg naar het hardlopen echt leuk vinden.
Liefs!
Nu klinkt 35 als niet zo veel, aangezien sommige renners die ik volg, dat op 1 dag lopen met een marathon, voor mezelf is het een mooi doel. Ik heb nog tot 11 januari en Runkeeper houdt het nauwkeurig bij voor me.
Nu ga ik niet alleen 35 km lopen om van m'n schoonmoeder te winnen hoor. Ik loop het meeste voor mezelf, maar dit is een mooie stok achter de deur.
Als ik de 35 km haal de komende 30 dagen, mag ik daarna een zo'n gave Nike legging voor mezelf kopen; als beloning. Ook wil ik heel graag een keer meelopen met WE RUN AMS, waar ik door Fieke en Francien, van www.girlslove2run.com, achter ben gekomen.
Overigens put ik sowieso erg veel energie en motivatie uit deze 2 meiden. Het enthousiasme, en de hulde aan beginners van gisteren, hebben mijn schoenen weer aangekregen. "Gewoon gaan" werkt natuurlijk het allerbeste, daar hebben ze gelijk in. Ze snappen dat de eerste keren het minst leuk zijn, maar ze hebben ook beloofd dat het beter wordt, dus we geven het een kans.
Vanavond gaan mijn Nike Free's weer aan, voor minstens 3,5 km en ga ik hard op weg naar het hardlopen echt leuk vinden.
Liefs!
dinsdag 11 december 2012
Ik heb al veel te lang niet...
Nu ik hier op dinsdagmiddag in m'n bed zit -ja, nu nog steeds-, realiseer ik me dat ik al een aantal dingen te lang niet gedaan heb.
Zo om maar goed met de eerste in huis te vallen: hardlopen. Diep van binnen voel ik me heel goed na een rondje hardlopen, maar ik heb er geen tijd en energie voor. Om hier wat aan te doen, ga ik straks hardlopen. De hond mag uiteraard mee, die wil vast wel!
M'n blog verdient ook een behoorlijke reeks excuses. Dus hierbij: sorry blog, het spijt me. Het spijt me dat ik te weinig tijd voor je heb. Ik beloof weer vaker te gaan schrijven over mijn simpele leventje.
Ook mijn kamer is hard aan een schoonmaak toe. Het is hier een grote kledingkast; een compleet drama, als ik mijn vriend mag geloven. Ik weet te vinden wat ik zoek, maar hij heeft gelijk als hij zegt dat je aan de andere kant van m'n kamer de vloer niet ziet.
Mijn hond verdient ook een goede wandeling. Tegenwoordig raffel ik z'n rondjes nogal af, dus om dat goed te maken, ga ik zo samen met hem hardlopen. Ik weet hoe fijn hij dat altijd vindt; lekker lang buiten en rennen.
Nog veel langer ben ik niet naar Groningen geweest voor drankjes en dansjes met mijn vriendinnetje. Niet alleen de drankjes en dansjes mis ik. Ook de warme chocomelk met slagroom, die naar net wat beter leek te smaken, samen met de smakeloze pasta. Het trappetje in het Noorderplantsoen, de AH, waar we altijd hetzelfde leken te halen, zelfs de vertragingen. De weg naar Almere leek altijd net wat minder erg naar een paar fijne dagen daar. De rit naar Groningen duurt vanaf deze week een uur korter dan voorheen, dus redenen in overvloed om weer eens een bezoekje te brengen aan Groningen. Zelfs met een halfuur vertraging ben ik nog eerder thuis dan voorheen.
Ook een echte dag vrij heb ik te lang niet gehad. Om precies die reden zit ik nu nog in bed. Ik heb uitgeslapen op een dinsdag. Ik ga straks hardlopen en daarna warme chocomelk drinken bij een vriendinnetje. Aangezien zij op de route van mijn rondje woont, hou ik daar misschien wel even mijn pauze.
Nu ik het in deze paar worden al 3 keer over hardlopen gehad heb, kan ik eigenlijk niet meer wachten, dus ga ik nu mijn hardloopkleding en m'n relatief nieuwe Nike free's aandoen en een rondje lopen met m'n liefste hondje.
Liefs!
Zo om maar goed met de eerste in huis te vallen: hardlopen. Diep van binnen voel ik me heel goed na een rondje hardlopen, maar ik heb er geen tijd en energie voor. Om hier wat aan te doen, ga ik straks hardlopen. De hond mag uiteraard mee, die wil vast wel!
M'n blog verdient ook een behoorlijke reeks excuses. Dus hierbij: sorry blog, het spijt me. Het spijt me dat ik te weinig tijd voor je heb. Ik beloof weer vaker te gaan schrijven over mijn simpele leventje.
Ook mijn kamer is hard aan een schoonmaak toe. Het is hier een grote kledingkast; een compleet drama, als ik mijn vriend mag geloven. Ik weet te vinden wat ik zoek, maar hij heeft gelijk als hij zegt dat je aan de andere kant van m'n kamer de vloer niet ziet.
Mijn hond verdient ook een goede wandeling. Tegenwoordig raffel ik z'n rondjes nogal af, dus om dat goed te maken, ga ik zo samen met hem hardlopen. Ik weet hoe fijn hij dat altijd vindt; lekker lang buiten en rennen.
Nog veel langer ben ik niet naar Groningen geweest voor drankjes en dansjes met mijn vriendinnetje. Niet alleen de drankjes en dansjes mis ik. Ook de warme chocomelk met slagroom, die naar net wat beter leek te smaken, samen met de smakeloze pasta. Het trappetje in het Noorderplantsoen, de AH, waar we altijd hetzelfde leken te halen, zelfs de vertragingen. De weg naar Almere leek altijd net wat minder erg naar een paar fijne dagen daar. De rit naar Groningen duurt vanaf deze week een uur korter dan voorheen, dus redenen in overvloed om weer eens een bezoekje te brengen aan Groningen. Zelfs met een halfuur vertraging ben ik nog eerder thuis dan voorheen.
Ook een echte dag vrij heb ik te lang niet gehad. Om precies die reden zit ik nu nog in bed. Ik heb uitgeslapen op een dinsdag. Ik ga straks hardlopen en daarna warme chocomelk drinken bij een vriendinnetje. Aangezien zij op de route van mijn rondje woont, hou ik daar misschien wel even mijn pauze.
Nu ik het in deze paar worden al 3 keer over hardlopen gehad heb, kan ik eigenlijk niet meer wachten, dus ga ik nu mijn hardloopkleding en m'n relatief nieuwe Nike free's aandoen en een rondje lopen met m'n liefste hondje.
Liefs!
dinsdag 16 oktober 2012
Het slechtste in de mens.
De NS brengt daadwerkelijk het slechtste in de mens naar boven. Deze week wordt er gewerkt aan het spoor tussen Leiden en Hoofddorp, daarom rijdt mijn intercity naar Schiphol niet. Kijk, dat vind ik erg vervelend, omdat ik dus eerder naar m'n werk moet, wil ik op tijd komen.
Voor een hoop mensen, waarvan een deel nu letterlijk, om mij heen, is het meer dan vervelend. De Facebookupdates en het gemopper zijn wat mij betreft wel vermakelijk. Gezeur over te laat komen voor toetsen en dat ze er weer niks van snappen. Ik denk dan: als je een toets hebt en het al 2 dagen fout gaat door de werkzaamheden, neem je toch wat eerder de trein? Ik zat tenslotte ook een kwartier eerder in de bus dan gisteren, zodat ik op tijd op kantoor zou zijn. Stiekem geniet ik er wel van; leedvermaak, vooral in de trein.
Inmiddels zijn er 2 jongens naast mij komen zitten. De ene ziet er inderdaad uit als een wangster, maar degene tegenover hem is meer het type nerd.. Des te grappiger is het feit dat de tweede het meeste praat alsof hij allochtoon is. Ze mopperen op de NS, maar zijn eigenlijk blij dat ze 'tantoe laat op scorro zijn'.
Gisteren was ik erg slim en sluw en dus snel de trein in gegaan toen die binnen kwam op Amsterdam Zuid, zodat ik kon zitten in de nieuwe sprinter, op zo'n uitklapstoeltje. De mensen om mij heen waardeerden dit niet. Ik moest gaan staan. Toen ik op een vriendelijke toon vertelde dat ik erg last had van mijn knie (wat overigens wel zo is...) keek de mevrouw mij wat schuldig aan, maar vertikte het om sorry te zeggen.
Ik geniet lekker van al het gedoe deze week. Ik ga wel extra vroeg weg en probeer op tijd te komen. Als ik weer later ben, weten m'n collega's waarom. Mijn stagebegeleidsters hebben mij geleerd te genieten van dingen waar je niks aan kan doen. Dit is er duidelijk eentje van. Zitten, luisteren naar het gezeur van anderen over de trein is stiekem alleen maar goed!
Liefs
Voor een hoop mensen, waarvan een deel nu letterlijk, om mij heen, is het meer dan vervelend. De Facebookupdates en het gemopper zijn wat mij betreft wel vermakelijk. Gezeur over te laat komen voor toetsen en dat ze er weer niks van snappen. Ik denk dan: als je een toets hebt en het al 2 dagen fout gaat door de werkzaamheden, neem je toch wat eerder de trein? Ik zat tenslotte ook een kwartier eerder in de bus dan gisteren, zodat ik op tijd op kantoor zou zijn. Stiekem geniet ik er wel van; leedvermaak, vooral in de trein.
Inmiddels zijn er 2 jongens naast mij komen zitten. De ene ziet er inderdaad uit als een wangster, maar degene tegenover hem is meer het type nerd.. Des te grappiger is het feit dat de tweede het meeste praat alsof hij allochtoon is. Ze mopperen op de NS, maar zijn eigenlijk blij dat ze 'tantoe laat op scorro zijn'.
Gisteren was ik erg slim en sluw en dus snel de trein in gegaan toen die binnen kwam op Amsterdam Zuid, zodat ik kon zitten in de nieuwe sprinter, op zo'n uitklapstoeltje. De mensen om mij heen waardeerden dit niet. Ik moest gaan staan. Toen ik op een vriendelijke toon vertelde dat ik erg last had van mijn knie (wat overigens wel zo is...) keek de mevrouw mij wat schuldig aan, maar vertikte het om sorry te zeggen.
Ik geniet lekker van al het gedoe deze week. Ik ga wel extra vroeg weg en probeer op tijd te komen. Als ik weer later ben, weten m'n collega's waarom. Mijn stagebegeleidsters hebben mij geleerd te genieten van dingen waar je niks aan kan doen. Dit is er duidelijk eentje van. Zitten, luisteren naar het gezeur van anderen over de trein is stiekem alleen maar goed!
Liefs
Abonneren op:
Posts (Atom)