vrijdag 20 september 2013

Vandaag is zo'n dag

Ik ren, ik vlieg, ik bel, ik praat, ik regel, ik doe administratie en dit alles met een lach.
Ik weet dat het bij mijn werk hoort, maar door een glimlach op te plakken, heb ik oprecht meer lol in mijn werk. Collega's vragen wel eens hoe ik altijd zo vrolijk blijf, waar ik maar een simpel antwoord op heb: ik moet wel. Gewoon blijven lachen.

Op kantoor is het vandaag weer razend druk. Tijdens het typen van dit stukje ben ik pas 4 keer onderbroken en toch blijf ik typen. Ik typ razendsnel, terwijl een collega wat vraagt, waar ik gelukkig het antwoord op weet, en dus niks hoef uit te zoeken. De telefoon gaat. Simpel telefoontje, geen uitleg nodig, gewoon doorverbinden. De scanner is druk bezig, dus ik kan zo verder met de administratie. Ik hoef nog maar +/- 8000 (!!) facturen te scannen en indexeren. Het scannen lijkt langer te duren dan het indexeren zelf. Helaas.

Toch is mijn werk leuk. Ik krijg complimenten van collega's over mijn productkennis, mijn sympathie aan de telefoon, zeker bij mensen die een persoonlijk verhaal vertellen, maar vooral veel over mijn lach en enthousiasme. De eeuwige glimlach, altijd in voor een grapje of een serieuzer gesprek. Iets uitzoeken? Geen probleem, leuk! Iets regelen? Nog beter, grotere glimlach.

Gelukkig krijg ik hier wel wat voor terug. Als er ijsjes worden gehaald bij de McDonalds om de hoek, wordt er altijd een voor mij gehaald. Collega's halen 's ochtends ongevraagd koffie verkeerd met één suikertje en 's middags water. 'Omdat je ook altijd zo goed voor ons zorgt'. Zodra er Luikse Wafels zijn, ligt er eerder een bij mij dan bij een heleboel andere collega's, 'Omdat jij ook echt wel bij ons team hoort, en dat mag je niet vergeten'.

Inmiddels is mijn scanner klaar en mag ik dus verder met het inboeken van de facturen; mijn lievelingsklus (not, haha!)

Liefs,
Maaike

dinsdag 3 september 2013

Wat vind ik: leuk?

Sommige dingen vind ik heel leuk, sommige dingen vind ik heel erg stom. Om maar even positief te beginnen, doe ik vandaag wel een lijstje met dingen die ik leuk vind.

Een lekkere dag op mijn werk. Sinds ik voor twee bedrijven op de receptie werk en onregelmatige diensten heb, kan ik volop genieten van een lekker dagje op kantoor. De dagen zijn zo verschillend dat ik er soms knettergek van word, maar als het niet te druk is en ik lekker mijn boek kan lezen (haha!) of gewoon rustig de telefooncentrale kan bemannen en bezoekers kan ontvangen, of een praatje maken met m'n collega's, geniet ik volop van dit werk. Gelukkig is de vakantierust nog niet helemaal voorbij, dus heb ik vandaag weer een goede dag.

Opscheppen over mijn vriendje. Mijn vriendje is kok, en een goede kok ook. Een groot deel van onze relatie bestaat dus uit zijn werk. Thuis, maar ook als hij niet thuis is, is eten een belangrijke factor in ons leven. We staan graag samen in de keuken, maar zijn werk zorgt er ook voor dat hij vanaf vandaag vijf dagen per week, dinsdag t/m zaterdag te vinden is in de keuken van Soigné, een restaurant met één Michelinster, waarover ik stiekem graag opschep. Hoe cool, je vriendje werkt in een sterrenzaak!

In de keuken staan met het vriendje. Zoals ik net zei, maar wat wel een eigen plekje verdient: in de keuken met Y. Het maakt eigenlijk niet zo veel uit wat hij maakt, zodra hij het maakt, eet ik het. Nou ben ik best een pietlut met eten, maar zijn eten vind ik vrijwel altijd lekker. Gelukkig houdt hij stiekem rekening met mijn afkeer voor veel peper en mijn liefde voor zoetigheid. We bakken samen dan ook vaker dan dat we koken hoor. Maar hé, wat wil je, hij is afgestudeerd patissier, dus kan de mooiste en lekkerste dingen maken.

Hardlopen. Zodra ik mijn vibe weer te pakken heb, en mijn knie weer wat rustiger is, vind ik het fijn. Door mijn zwakke kniebanden, kan ik nooit erg lang of ver lopen, maar een momentje rust is soms zó fijn.

Blogs. Ik hou van blogs. Ik volg er genoeg, sommige vaker dan anderen, maar uit eindelijk weet ik graag wat er met die dames gebeurt, gewoon omdat ze zo persoonlijk schrijven. Stiekem verwaarloos ik mijn eigen blog enorm, maar zo af en toe, is mijn eigen online dagboek erg fijn.

Nu mag ik op reis naar mijn andere werklocatie, voor een middagdienst op het andere kantoor waar ik werk.

Liefs,
Maaike

maandag 4 februari 2013

Mijn goede voornemens so far...

Oké, ik geef eerlijk toe dat ik maar weinig heb gelopen afgelopen maand. Door een heftige tijd thuis, met het nieuws dat mijn stiefbroertje waarschijnlijk bij ons komt wonen (wat voor de nodige hoeveelheid drama zal zorgen..) en flinke ruzie met mijn moeder en de hoeveelheid sneeuw die gevallen is, waren mijn hardloopschoenen alleen maar leuk om thuis oefeningen te doen. Nu heb ik met een vriendinnetje besloten samen te gaan lopen, als stok achter de deur. Nu werkt zij ook fulltime en in het weekend, dus wanneer zal wat moeilijk worden, maar voor de overige dagen heb ik de NTC.

Met mijn andere voornemen gaat het beter. Ik rook nauwelijks meer in het weekend, en ook 's avonds bijna niet meer. Het enige probleem is het gemakkelijke roken op kantoor. Het zou bijna fijn zijn als ik het niet zo druk had en dus niet naar beneden hoefde om even weg te zijn van m'n bureau. Ik weet wel dat ik ook een kop thee kan drinken op kantoor, maar dat lukt nog niet echt. Ik drink sowieso liters thee op kantoor, dus dat is niet echt ontspanning, eerder een manier om door te blijven werken.

Het enige andere moment man de dag waarop ik afleiding lijk te vinden, is tijdens de lunch. Ik heb een uur lunchpauze, en het halen van mijn lunch kost ongeveer 10 minuten, inclusief roken. Dn heb je nog 45 minuten over. (Ik ga sowieso 5 minuten later naar beneden dan dat mijn pauze begint). In die 45 minuten doe ik tegenwoordig niks anders dan lezen of tv-serieskijken op de iPad. Aangezien ik Suits, Pretty Little Liars, The Lying Game, The Carrie Diaries en Revenge volg, zijn dat 5 afleveringen die ik moet kijken. Hiervoor heb ik natuurlijk ook mijn ritjes in de trein, dus ik lees ook nog boeken. Nu lees ik ook De Dollanganger-serie van Virginia Andrews, waar ik bijna niet mee kan stoppen; de verhalen zijn zo goed geschreven!

Inmiddels staat mijn hond zo zielig te kijken dat m'n blog weer online gaat en ik toch even een rondje ga lopen met hem, omdat hij dat zo fijn vindt.

Liefs, xx