Ik doe een beetje van allebei... Ik ben namelijk vrij slecht in goede voornemens. Ik verzin er elk jaar wel een paar, waar ik me vervolgens na een week al niet meer aan houd. Zo hebben de volgende voornemens de revue al eens gepasseerd: sporten, stoppen met roken, meer nadenken voor ik iets zeg, mijn kamer netter houden en sowieso minder laten slingeren.
Dit jaar wil ik eigenlijk maar een goed voornemen volhouden en dat is hardlopen. Ik heb het nog niet zo lang geleden echt ontdekt, maar het is loodzwaar en tegelijkertijd heel fijn. Vandaag even niet. Ik ben niet echt dol op knalvuurwerk, om het maar subtiel te houden. Overmorgen gaan mijn schoenen weer aan. Een rondje om het jaar mee te beginnen. Heel misschien, afhankelijk van hoe ik mij voel als ik voor het eerst wakker word in 2013, ga ik morgen wel een rondje rennen.
Mijn goede voornemens zwakken dus behoorlijk af. Ik heb wel goede doelen gesteld. Ik wil in maart (ja, in maart al...) de CPC in Den Haag rennen. De afstand laat ik nog eventjes in het midden. 5 of 10 K, maar het doel is gesteld. Mijn eerste wedstrijd moet haast wel in Den Haag zijn. Mijn moeder weet ervan, dus ik moet wel meedoen. Om dit gemakkelijk(er) te halen, zal ik minder moeten roken. Hier ga ik mee beginnen op 2 januari. 1 januari is gewoon heel naïef; het jaar begint namelijk ook op 1 januari, wat een feestje met vriendjes en vriendinnetjes betekent. Hierbij zal ik, vrees ik, toch ook wel weer wat roken. Vandaar mijn wijze voornemen om niet te stoppen met roken, maar gewoon om minder te roken.
Ik weet wel dat 'minder' een moeilijke is, maar ik voel wel aan wat minder is en wat ik aan kan. Nu ga ik lekker een playlist maken waarmee ik kan hardlopen. Hiervoor ga ik even zoeken bij Annemerel.com en GirlsLove2Run.com; mijn favoriete sites voor hardlopers. :)
Hele fijne jaarwisseling en veel plezier vannacht!
Liefs, xx
maandag 31 december 2012
woensdag 12 december 2012
Het rondje van gisteren.
Dat was duidelijke een goed idee. Het was maar 3,5 kilometer, maar het begin is er! Aangezien mijn benen niet verschrikkelijk vermoeid aanvoelen, ga ik vanavond weer. Ik heb een wedstrijd met mezelf en mijn schoonmoeder. We gaan namelijk kijken wie de meeste kilometers maakt, maar het moeten er op z'n minst 35 zijn.
Nu klinkt 35 als niet zo veel, aangezien sommige renners die ik volg, dat op 1 dag lopen met een marathon, voor mezelf is het een mooi doel. Ik heb nog tot 11 januari en Runkeeper houdt het nauwkeurig bij voor me.
Nu ga ik niet alleen 35 km lopen om van m'n schoonmoeder te winnen hoor. Ik loop het meeste voor mezelf, maar dit is een mooie stok achter de deur.
Als ik de 35 km haal de komende 30 dagen, mag ik daarna een zo'n gave Nike legging voor mezelf kopen; als beloning. Ook wil ik heel graag een keer meelopen met WE RUN AMS, waar ik door Fieke en Francien, van www.girlslove2run.com, achter ben gekomen.
Overigens put ik sowieso erg veel energie en motivatie uit deze 2 meiden. Het enthousiasme, en de hulde aan beginners van gisteren, hebben mijn schoenen weer aangekregen. "Gewoon gaan" werkt natuurlijk het allerbeste, daar hebben ze gelijk in. Ze snappen dat de eerste keren het minst leuk zijn, maar ze hebben ook beloofd dat het beter wordt, dus we geven het een kans.
Vanavond gaan mijn Nike Free's weer aan, voor minstens 3,5 km en ga ik hard op weg naar het hardlopen echt leuk vinden.
Liefs!
Nu klinkt 35 als niet zo veel, aangezien sommige renners die ik volg, dat op 1 dag lopen met een marathon, voor mezelf is het een mooi doel. Ik heb nog tot 11 januari en Runkeeper houdt het nauwkeurig bij voor me.
Nu ga ik niet alleen 35 km lopen om van m'n schoonmoeder te winnen hoor. Ik loop het meeste voor mezelf, maar dit is een mooie stok achter de deur.
Als ik de 35 km haal de komende 30 dagen, mag ik daarna een zo'n gave Nike legging voor mezelf kopen; als beloning. Ook wil ik heel graag een keer meelopen met WE RUN AMS, waar ik door Fieke en Francien, van www.girlslove2run.com, achter ben gekomen.
Overigens put ik sowieso erg veel energie en motivatie uit deze 2 meiden. Het enthousiasme, en de hulde aan beginners van gisteren, hebben mijn schoenen weer aangekregen. "Gewoon gaan" werkt natuurlijk het allerbeste, daar hebben ze gelijk in. Ze snappen dat de eerste keren het minst leuk zijn, maar ze hebben ook beloofd dat het beter wordt, dus we geven het een kans.
Vanavond gaan mijn Nike Free's weer aan, voor minstens 3,5 km en ga ik hard op weg naar het hardlopen echt leuk vinden.
Liefs!
dinsdag 11 december 2012
Ik heb al veel te lang niet...
Nu ik hier op dinsdagmiddag in m'n bed zit -ja, nu nog steeds-, realiseer ik me dat ik al een aantal dingen te lang niet gedaan heb.
Zo om maar goed met de eerste in huis te vallen: hardlopen. Diep van binnen voel ik me heel goed na een rondje hardlopen, maar ik heb er geen tijd en energie voor. Om hier wat aan te doen, ga ik straks hardlopen. De hond mag uiteraard mee, die wil vast wel!
M'n blog verdient ook een behoorlijke reeks excuses. Dus hierbij: sorry blog, het spijt me. Het spijt me dat ik te weinig tijd voor je heb. Ik beloof weer vaker te gaan schrijven over mijn simpele leventje.
Ook mijn kamer is hard aan een schoonmaak toe. Het is hier een grote kledingkast; een compleet drama, als ik mijn vriend mag geloven. Ik weet te vinden wat ik zoek, maar hij heeft gelijk als hij zegt dat je aan de andere kant van m'n kamer de vloer niet ziet.
Mijn hond verdient ook een goede wandeling. Tegenwoordig raffel ik z'n rondjes nogal af, dus om dat goed te maken, ga ik zo samen met hem hardlopen. Ik weet hoe fijn hij dat altijd vindt; lekker lang buiten en rennen.
Nog veel langer ben ik niet naar Groningen geweest voor drankjes en dansjes met mijn vriendinnetje. Niet alleen de drankjes en dansjes mis ik. Ook de warme chocomelk met slagroom, die naar net wat beter leek te smaken, samen met de smakeloze pasta. Het trappetje in het Noorderplantsoen, de AH, waar we altijd hetzelfde leken te halen, zelfs de vertragingen. De weg naar Almere leek altijd net wat minder erg naar een paar fijne dagen daar. De rit naar Groningen duurt vanaf deze week een uur korter dan voorheen, dus redenen in overvloed om weer eens een bezoekje te brengen aan Groningen. Zelfs met een halfuur vertraging ben ik nog eerder thuis dan voorheen.
Ook een echte dag vrij heb ik te lang niet gehad. Om precies die reden zit ik nu nog in bed. Ik heb uitgeslapen op een dinsdag. Ik ga straks hardlopen en daarna warme chocomelk drinken bij een vriendinnetje. Aangezien zij op de route van mijn rondje woont, hou ik daar misschien wel even mijn pauze.
Nu ik het in deze paar worden al 3 keer over hardlopen gehad heb, kan ik eigenlijk niet meer wachten, dus ga ik nu mijn hardloopkleding en m'n relatief nieuwe Nike free's aandoen en een rondje lopen met m'n liefste hondje.
Liefs!
Zo om maar goed met de eerste in huis te vallen: hardlopen. Diep van binnen voel ik me heel goed na een rondje hardlopen, maar ik heb er geen tijd en energie voor. Om hier wat aan te doen, ga ik straks hardlopen. De hond mag uiteraard mee, die wil vast wel!
M'n blog verdient ook een behoorlijke reeks excuses. Dus hierbij: sorry blog, het spijt me. Het spijt me dat ik te weinig tijd voor je heb. Ik beloof weer vaker te gaan schrijven over mijn simpele leventje.
Ook mijn kamer is hard aan een schoonmaak toe. Het is hier een grote kledingkast; een compleet drama, als ik mijn vriend mag geloven. Ik weet te vinden wat ik zoek, maar hij heeft gelijk als hij zegt dat je aan de andere kant van m'n kamer de vloer niet ziet.
Mijn hond verdient ook een goede wandeling. Tegenwoordig raffel ik z'n rondjes nogal af, dus om dat goed te maken, ga ik zo samen met hem hardlopen. Ik weet hoe fijn hij dat altijd vindt; lekker lang buiten en rennen.
Nog veel langer ben ik niet naar Groningen geweest voor drankjes en dansjes met mijn vriendinnetje. Niet alleen de drankjes en dansjes mis ik. Ook de warme chocomelk met slagroom, die naar net wat beter leek te smaken, samen met de smakeloze pasta. Het trappetje in het Noorderplantsoen, de AH, waar we altijd hetzelfde leken te halen, zelfs de vertragingen. De weg naar Almere leek altijd net wat minder erg naar een paar fijne dagen daar. De rit naar Groningen duurt vanaf deze week een uur korter dan voorheen, dus redenen in overvloed om weer eens een bezoekje te brengen aan Groningen. Zelfs met een halfuur vertraging ben ik nog eerder thuis dan voorheen.
Ook een echte dag vrij heb ik te lang niet gehad. Om precies die reden zit ik nu nog in bed. Ik heb uitgeslapen op een dinsdag. Ik ga straks hardlopen en daarna warme chocomelk drinken bij een vriendinnetje. Aangezien zij op de route van mijn rondje woont, hou ik daar misschien wel even mijn pauze.
Nu ik het in deze paar worden al 3 keer over hardlopen gehad heb, kan ik eigenlijk niet meer wachten, dus ga ik nu mijn hardloopkleding en m'n relatief nieuwe Nike free's aandoen en een rondje lopen met m'n liefste hondje.
Liefs!
dinsdag 16 oktober 2012
Het slechtste in de mens.
De NS brengt daadwerkelijk het slechtste in de mens naar boven. Deze week wordt er gewerkt aan het spoor tussen Leiden en Hoofddorp, daarom rijdt mijn intercity naar Schiphol niet. Kijk, dat vind ik erg vervelend, omdat ik dus eerder naar m'n werk moet, wil ik op tijd komen.
Voor een hoop mensen, waarvan een deel nu letterlijk, om mij heen, is het meer dan vervelend. De Facebookupdates en het gemopper zijn wat mij betreft wel vermakelijk. Gezeur over te laat komen voor toetsen en dat ze er weer niks van snappen. Ik denk dan: als je een toets hebt en het al 2 dagen fout gaat door de werkzaamheden, neem je toch wat eerder de trein? Ik zat tenslotte ook een kwartier eerder in de bus dan gisteren, zodat ik op tijd op kantoor zou zijn. Stiekem geniet ik er wel van; leedvermaak, vooral in de trein.
Inmiddels zijn er 2 jongens naast mij komen zitten. De ene ziet er inderdaad uit als een wangster, maar degene tegenover hem is meer het type nerd.. Des te grappiger is het feit dat de tweede het meeste praat alsof hij allochtoon is. Ze mopperen op de NS, maar zijn eigenlijk blij dat ze 'tantoe laat op scorro zijn'.
Gisteren was ik erg slim en sluw en dus snel de trein in gegaan toen die binnen kwam op Amsterdam Zuid, zodat ik kon zitten in de nieuwe sprinter, op zo'n uitklapstoeltje. De mensen om mij heen waardeerden dit niet. Ik moest gaan staan. Toen ik op een vriendelijke toon vertelde dat ik erg last had van mijn knie (wat overigens wel zo is...) keek de mevrouw mij wat schuldig aan, maar vertikte het om sorry te zeggen.
Ik geniet lekker van al het gedoe deze week. Ik ga wel extra vroeg weg en probeer op tijd te komen. Als ik weer later ben, weten m'n collega's waarom. Mijn stagebegeleidsters hebben mij geleerd te genieten van dingen waar je niks aan kan doen. Dit is er duidelijk eentje van. Zitten, luisteren naar het gezeur van anderen over de trein is stiekem alleen maar goed!
Liefs
Voor een hoop mensen, waarvan een deel nu letterlijk, om mij heen, is het meer dan vervelend. De Facebookupdates en het gemopper zijn wat mij betreft wel vermakelijk. Gezeur over te laat komen voor toetsen en dat ze er weer niks van snappen. Ik denk dan: als je een toets hebt en het al 2 dagen fout gaat door de werkzaamheden, neem je toch wat eerder de trein? Ik zat tenslotte ook een kwartier eerder in de bus dan gisteren, zodat ik op tijd op kantoor zou zijn. Stiekem geniet ik er wel van; leedvermaak, vooral in de trein.
Inmiddels zijn er 2 jongens naast mij komen zitten. De ene ziet er inderdaad uit als een wangster, maar degene tegenover hem is meer het type nerd.. Des te grappiger is het feit dat de tweede het meeste praat alsof hij allochtoon is. Ze mopperen op de NS, maar zijn eigenlijk blij dat ze 'tantoe laat op scorro zijn'.
Gisteren was ik erg slim en sluw en dus snel de trein in gegaan toen die binnen kwam op Amsterdam Zuid, zodat ik kon zitten in de nieuwe sprinter, op zo'n uitklapstoeltje. De mensen om mij heen waardeerden dit niet. Ik moest gaan staan. Toen ik op een vriendelijke toon vertelde dat ik erg last had van mijn knie (wat overigens wel zo is...) keek de mevrouw mij wat schuldig aan, maar vertikte het om sorry te zeggen.
Ik geniet lekker van al het gedoe deze week. Ik ga wel extra vroeg weg en probeer op tijd te komen. Als ik weer later ben, weten m'n collega's waarom. Mijn stagebegeleidsters hebben mij geleerd te genieten van dingen waar je niks aan kan doen. Dit is er duidelijk eentje van. Zitten, luisteren naar het gezeur van anderen over de trein is stiekem alleen maar goed!
Liefs
maandag 1 oktober 2012
Verliefd: To be!
Daar waar ik de laatste keer nog 'to be or not to be' zei, durf ik nu wel gewoon 'to be!' te zeggen. Die vakantie, en het dipje dat ik daardoor had, hebben voor mij (en voor hem!) zo veel duidelijk geworden. Ik ben gewoon heel erg verliefd. Dag in, dag uit geniet ik volop van hem. De trots als hij over zijn werk vertelt, zoals hij ziek tegen mij aan kruipt als hij zich echt zielig voelt. Hoe trots ik mij keer op keer voel, als ik iets over hem vertel.
Ik heb een poos iets tegen verliefdheid gehad. Ik vond het een vermoeiend verhaal worden. Overigens vond ik precies hetzelfde van relaties. Wat ben ik daar klaar mee geweest zeg. Ik zag hoe het bij vriendinnen om steeds fout ging, hoe zij zich weken slecht voelden... En dat allemaal door zo'n jongen. voor mij hoefde het allemaal niet zo nodig; ik genoot wel van mijn vrijgezellenleventje. Daarbij was ik er na mijn laatste relatie zo klaar mee. Voor mij geen man meer voorlopig. Toen Vrij Zijn van Marco Borsato echt mijn mantra was, en ik het misschien wel stond mee te blèren in de kroeg, liep ik (letterlijk) mijn vriend tegen het lijf. Ik genoot zo volop van alles om mij heen en daar was hij ineens.
De verhalen over die avond lopen nogal uiteen. Volgens de vrienden van mijn vriend heb ik hem versierd. Hier ben ik het wel mee eens, als ik er nog eens over nadenk. Mijn vriend is het hier, bijna anderhalf jaar verder, nog niet mee eens. Het is natuurlijk ook niet zo stoer om toe te geven dat jouw vriendin jou versierd heeft. Om een lang verhaal kort te maken... Die avond hebben we veel gepraat, terwijl ik net buiten de kroeg op een tafel zat door de pijn in mijn voeten, door mijn iets te hoge hakken.
Om het verhaal nog wat afgezaagder te maken: onze eerste date was pizza eten en naar de film. Gelukkig voor mijn vriend, ben ik wel van de clichés. Film, uit eten, romantische strandwandeling: ik zeg DOEN. Hoe afgezaagder, hoe beter. Ik hou van typisch, ik ben een enorme aanstelster, ik huil om tv-programma's en films, ik smelt voor puppy's en voor baby's. Ik ben zo koppig als het maar kan, maar aan het einde van de dag wil ik alleen maar tegen mijn vriend aan kruipen in bed. Wat ik nu overigens lekker ga doen.
Liefs!
Ik heb een poos iets tegen verliefdheid gehad. Ik vond het een vermoeiend verhaal worden. Overigens vond ik precies hetzelfde van relaties. Wat ben ik daar klaar mee geweest zeg. Ik zag hoe het bij vriendinnen om steeds fout ging, hoe zij zich weken slecht voelden... En dat allemaal door zo'n jongen. voor mij hoefde het allemaal niet zo nodig; ik genoot wel van mijn vrijgezellenleventje. Daarbij was ik er na mijn laatste relatie zo klaar mee. Voor mij geen man meer voorlopig. Toen Vrij Zijn van Marco Borsato echt mijn mantra was, en ik het misschien wel stond mee te blèren in de kroeg, liep ik (letterlijk) mijn vriend tegen het lijf. Ik genoot zo volop van alles om mij heen en daar was hij ineens.
De verhalen over die avond lopen nogal uiteen. Volgens de vrienden van mijn vriend heb ik hem versierd. Hier ben ik het wel mee eens, als ik er nog eens over nadenk. Mijn vriend is het hier, bijna anderhalf jaar verder, nog niet mee eens. Het is natuurlijk ook niet zo stoer om toe te geven dat jouw vriendin jou versierd heeft. Om een lang verhaal kort te maken... Die avond hebben we veel gepraat, terwijl ik net buiten de kroeg op een tafel zat door de pijn in mijn voeten, door mijn iets te hoge hakken.
Om het verhaal nog wat afgezaagder te maken: onze eerste date was pizza eten en naar de film. Gelukkig voor mijn vriend, ben ik wel van de clichés. Film, uit eten, romantische strandwandeling: ik zeg DOEN. Hoe afgezaagder, hoe beter. Ik hou van typisch, ik ben een enorme aanstelster, ik huil om tv-programma's en films, ik smelt voor puppy's en voor baby's. Ik ben zo koppig als het maar kan, maar aan het einde van de dag wil ik alleen maar tegen mijn vriend aan kruipen in bed. Wat ik nu overigens lekker ga doen.
Liefs!
zondag 12 augustus 2012
Verliefd: to be or not to be?
Laatst twijfelde ik een beetje aan hoe verliefd ik eigenlijk op mijn vriend ben, en of ik hem wel echt heel leuk vind. Vriendinnetjes hadden het constant over hun kriebels, hun fantastische vriendjes en hoe leuk alles wel niet is. Ik heb dat niet zo. Niet op die manier... Ik schep graag op over mijn vriendje en ik ben enorm trots op hem. Ik geniet volop van ons samen en wat we keer op keer meemaken.
Ik merkte pas hoe gesteld ik op hem ben, en hoe verliefd ik eigenlijk ben, toen hij vrijdagochtend voor tien dagen naar Siófok, Hongarije vertrok en ik hem echt gedag moest zeggen. Ik zag er na drie weken samenwonen al behoorlijk tegenop dat ik ineens alleen in bed zou liggen, maar vooral nu ik met oorontsteking in bed lag en me ook nog eens hondsberoerd voelde. Met traantjes in mijn ogen heb ik hem een laatste kus gegeven en ging hij weg. Nu klinkt het heel dramatisch en ik noemde mijzelf toch wel een beetje een aanstelster, maar ik ben gewoon niet gewend dat hij weg is.
Het afgelopen jaar heb ik hem nooit langer dan twee dagen niet gezien. Nu voelen die tien dagen toch wel heel erg lang. Gelukkig is mijn vriendje met drie goede vrienden die kant op en toevallig is één van die jongens het vriendje van een goede vriendin van mij. We zitten dus heerlijk in hetzelfde schuitje. Zij zijn dan wel een stuk minder lang bij elkaar, onze vriendjes zittin in Hongarije en ik wil niet weten wat ze daar allemaal uitspoken. Om die reden zijn wij gisteren een kort dansje gaan doen en gingen we tegelijk met onze mannen slapen, alleen 1200 kilometer verderop, maar wel allebei samen in bed.
Nog maar een weekje voor we alweer samen in zijn bed liggen. En aangezien morgen mijn werkweek weer begint, vliegt de week vast voorbij. De vriendin in kwestie en ik gaan morgen een cocktail (of iets meer...) drinken (net als onze mannen waarschijnlijk), en gaan nog een keertje naar de bioscoop. Daarmee heb ik al twee van de vijf avonden gevuld, moet ik nog zeker een of twee keer hardlopen en ik heb vrijdag een borrel met mijn werk, dus zit ik flink vol. Waarschijnlijk kan ik zaterdag nog wel wat leuks doen, met mijn ouders, die ik al een maand niet gezien (behalve tijdens het avondeten) tegen die tijd.
Toch voel ik me nu eventjes een emotionele aanstelster. Ik mis mijn lieve vent en helemaal nadat hij belde en vertelde hoe heerlijk het daar is. Ik voel me weer goed bezig. Ik begon om 15.00 vanmiddag met schrijven en nu, om half 12, ga ik afsluiten en mijn blogje posten.
Weltrusten! X
Ik merkte pas hoe gesteld ik op hem ben, en hoe verliefd ik eigenlijk ben, toen hij vrijdagochtend voor tien dagen naar Siófok, Hongarije vertrok en ik hem echt gedag moest zeggen. Ik zag er na drie weken samenwonen al behoorlijk tegenop dat ik ineens alleen in bed zou liggen, maar vooral nu ik met oorontsteking in bed lag en me ook nog eens hondsberoerd voelde. Met traantjes in mijn ogen heb ik hem een laatste kus gegeven en ging hij weg. Nu klinkt het heel dramatisch en ik noemde mijzelf toch wel een beetje een aanstelster, maar ik ben gewoon niet gewend dat hij weg is.
Het afgelopen jaar heb ik hem nooit langer dan twee dagen niet gezien. Nu voelen die tien dagen toch wel heel erg lang. Gelukkig is mijn vriendje met drie goede vrienden die kant op en toevallig is één van die jongens het vriendje van een goede vriendin van mij. We zitten dus heerlijk in hetzelfde schuitje. Zij zijn dan wel een stuk minder lang bij elkaar, onze vriendjes zittin in Hongarije en ik wil niet weten wat ze daar allemaal uitspoken. Om die reden zijn wij gisteren een kort dansje gaan doen en gingen we tegelijk met onze mannen slapen, alleen 1200 kilometer verderop, maar wel allebei samen in bed.
Nog maar een weekje voor we alweer samen in zijn bed liggen. En aangezien morgen mijn werkweek weer begint, vliegt de week vast voorbij. De vriendin in kwestie en ik gaan morgen een cocktail (of iets meer...) drinken (net als onze mannen waarschijnlijk), en gaan nog een keertje naar de bioscoop. Daarmee heb ik al twee van de vijf avonden gevuld, moet ik nog zeker een of twee keer hardlopen en ik heb vrijdag een borrel met mijn werk, dus zit ik flink vol. Waarschijnlijk kan ik zaterdag nog wel wat leuks doen, met mijn ouders, die ik al een maand niet gezien (behalve tijdens het avondeten) tegen die tijd.
Toch voel ik me nu eventjes een emotionele aanstelster. Ik mis mijn lieve vent en helemaal nadat hij belde en vertelde hoe heerlijk het daar is. Ik voel me weer goed bezig. Ik begon om 15.00 vanmiddag met schrijven en nu, om half 12, ga ik afsluiten en mijn blogje posten.
Weltrusten! X
dinsdag 29 mei 2012
Eindelijk op de nieuwe boot varen?
Toen mijn moeder zaterdag met mijn tante aan de telefoon zat, dachten wij allebei dat mijn tante een grapje maakte. Mijn ouders, oom en tante hebben anderhalve maand geleden een nieuwe boot gekocht. Na het herstellen van wat kleine slijtageplekjes, het scoren van nieuwe kussens en een klein tochtje naar Stavoren gingen mijn stiefvader, oom en tante onze Moos zaterdag overvaren naar Lelystad, zodat hij zondag naar Huizen kon en wij er dus ook nog een dagje mee konden zeilen.
Na een aanvaring in de sluis, en dus een deuk in het hek rijker, zijn ze doorgevaren. Schade leek mee te vallen, op een deuk na, dus na het wisselen van de gegevens zijn ze doorgevaren richting Lelystad. Onder het genot van een prima wind en goed gezelschap op naar Lelystad, zou je denken. Tot iets voor Enkhuizen ging het allemaal prima. Snelheid was zoals gehoopt en alles leek mee te zitten. Tot de mast 'knak' zei en naar beneden kwam.
Heel nuchter en snel hebben ze, heel stoer, alles zelf binnengehaald, hulp afgeslagen en de boot zonder blikken of blozen, op de motor, naar Lelystad gevaren. In Lelystad drong het pas door en waren ze toch wel goed geschrokken, met de blauwe plekken en flinke krassen op hun armen.
Nu is het hopen op een schaderapport dat ook stelt dat de aanvaring met het breken van de mast te maken heeft, zodat ook de nieuwe mast vergoed wordt. Tot die tijd moeten we het nog even met onze oude Victoire doen, maar stiekem vaarde die ook erg fijn gistermiddag.
Na een aanvaring in de sluis, en dus een deuk in het hek rijker, zijn ze doorgevaren. Schade leek mee te vallen, op een deuk na, dus na het wisselen van de gegevens zijn ze doorgevaren richting Lelystad. Onder het genot van een prima wind en goed gezelschap op naar Lelystad, zou je denken. Tot iets voor Enkhuizen ging het allemaal prima. Snelheid was zoals gehoopt en alles leek mee te zitten. Tot de mast 'knak' zei en naar beneden kwam.
Heel nuchter en snel hebben ze, heel stoer, alles zelf binnengehaald, hulp afgeslagen en de boot zonder blikken of blozen, op de motor, naar Lelystad gevaren. In Lelystad drong het pas door en waren ze toch wel goed geschrokken, met de blauwe plekken en flinke krassen op hun armen.
Nu is het hopen op een schaderapport dat ook stelt dat de aanvaring met het breken van de mast te maken heeft, zodat ook de nieuwe mast vergoed wordt. Tot die tijd moeten we het nog even met onze oude Victoire doen, maar stiekem vaarde die ook erg fijn gistermiddag.
En zo ziet je mast er dan uit...
woensdag 23 mei 2012
Recept: Chocolademuffins
Ik ben een enorme fan van muffins. Ik ben (nog steeds, bij gebrek aan zin om te gaan proberen) geen held met fantastische botercrèmes en allerlei gekkigheden, maar mijn chocolademuffins maak ik regelmatig (lees: afgelopen week twee keer). Het is erg simpel maar oh-zo-lekker, vooral als je zin hebt in een enorme dosis chocola.
Het leuke van de M&M's vind ik dat de muffins een gek kleurtje krijgen. Je krijgt groen, rood en blauw door je muffins heen. Erg gezellig. Zelf doe ik vaak het dubbele van dit recept, en vul daar dan ongeveer 16 muffinvormpjes van. Als je dit recept aanhoudt zonder de M&M's kan je er ongeveer 10 - 12 'normale' muffins van maken. Ik doe eigenlijk altijd dus te veel, zodat ik lekker veel grote muffins kan eten na afloop. Als je het recept verdubbelt, moeten de muffins ongeveer 5 à 10 minuten langer in de oven.
Eet smakelijk!
- 50 gram roomboter
- 250 gram bloem
- 60 gram witte basterdsuiker (+ een eetlepel)
- 2,5 theelepel bakpoeder
- snufje zout
- 2 eieren
- 1,5 dl melk
- 1 grote eetlepel cacao
- 1 kleine reep pure chocola
- 1 kleine reep witte chocola
- 1 zakje 'gewone' m&m's
Het leuke van de M&M's vind ik dat de muffins een gek kleurtje krijgen. Je krijgt groen, rood en blauw door je muffins heen. Erg gezellig. Zelf doe ik vaak het dubbele van dit recept, en vul daar dan ongeveer 16 muffinvormpjes van. Als je dit recept aanhoudt zonder de M&M's kan je er ongeveer 10 - 12 'normale' muffins van maken. Ik doe eigenlijk altijd dus te veel, zodat ik lekker veel grote muffins kan eten na afloop. Als je het recept verdubbelt, moeten de muffins ongeveer 5 à 10 minuten langer in de oven.
Eet smakelijk!
vrijdag 18 mei 2012
Recept: Brownies
Ik kan jullie natuurlijk niet vertellen over mijn brownies en jullie dan vervolgens het recept niet geven. Nu ik dit op de bank zit te typen, in mijn nieuwe jumpsuit van de Zara, krijg ik zin om brownies te bakken. Jammer geniet krijg ik mezelf niet van de bank af, naar de supermarkt, om de spullen die ik net niet in huis heb, te gaan halen. Om dit allemaal wat minder erg te maken, zal ik mijn lievelingsrecept delen. Ik hoop dat jullie jezelf wel van de bank kunnen krijgen vandaag of morgen.
Smelt de chocola en de boter samen in een kom. Je kan zelf even kijken wat jij handiger vindt; ik doe het vaak in de magnetron, maar als ik bij mijn vriend ben, gaat het au-bain-marie. Zet daarna het chocolade-botermengsel even aan de kant.
Klop de eieren tot ze mooi lichtgeel zijn. Als ze mooi licht zijn, doe je de basterdsuiker erbij. Als dit een mooi glanzend mengsel is, kan het chocolade-botermengsel erbij. Schep dit mengsel om tot het een donkerbruin mengsel is. Dit kan even duren omdat de chocola naar beneden zakt.
Zeef daarna de bloem, bakpoeder en cacao boven dit mengsel. Hierna schep je het mengsel nog om tot je geen losse bloem en bakpoeder meer ziet. Hierna kan het mengsel in een brownievorm (een hele fijne te koop bij de Hema, ik ben fan!) en de oven in. In mijn oven moet hij ongeveer 25 minuten, maar dit kan heel erg wisselen. Kijk en ruik regelmatig hoe de brownie eruit ziet. Ik prik vaak met een cocktailprikker om te kijken of hij nog vochtig is. Als dit niet het geval is, is het erg jammer, want dan heeft hij te lang in de oven gedaan. Het is de bedoeling dat hij nog een beetje vochtig is.
Als je dit uit de oven haalt en laat rusten, kan je de brownie na 5 à 10 minuten even ondersteboven op de ovenplaat zetten. Dan krijg je dat de brownie mooi 'plat' wordt. Ik probeer altijd te wachten tot de brownie afgekoeld is, maar na 25 - 30 minuten kan ik niet wachten en snij ik toch een stukje af en begin ik met eten.
- 400 gram extra pure chocola
- 250 gram ongezouten roomboter
- 4 eieren
- 250 gram donkerbruine basterdsuiker
- 75 gram bloem
- 1 flinke theelepel bakpoeder
- 3 eetlepels cacao
Smelt de chocola en de boter samen in een kom. Je kan zelf even kijken wat jij handiger vindt; ik doe het vaak in de magnetron, maar als ik bij mijn vriend ben, gaat het au-bain-marie. Zet daarna het chocolade-botermengsel even aan de kant.
Klop de eieren tot ze mooi lichtgeel zijn. Als ze mooi licht zijn, doe je de basterdsuiker erbij. Als dit een mooi glanzend mengsel is, kan het chocolade-botermengsel erbij. Schep dit mengsel om tot het een donkerbruin mengsel is. Dit kan even duren omdat de chocola naar beneden zakt.
Zeef daarna de bloem, bakpoeder en cacao boven dit mengsel. Hierna schep je het mengsel nog om tot je geen losse bloem en bakpoeder meer ziet. Hierna kan het mengsel in een brownievorm (een hele fijne te koop bij de Hema, ik ben fan!) en de oven in. In mijn oven moet hij ongeveer 25 minuten, maar dit kan heel erg wisselen. Kijk en ruik regelmatig hoe de brownie eruit ziet. Ik prik vaak met een cocktailprikker om te kijken of hij nog vochtig is. Als dit niet het geval is, is het erg jammer, want dan heeft hij te lang in de oven gedaan. Het is de bedoeling dat hij nog een beetje vochtig is.
Introduce yourself
Om maar goed te beginnen. Mijn naam is
Maaike, geen Maaike Sophie. Waarom dan toch de naam? Toen ik klein was, nam ik
het mijn ouders erg kwalijk dat ze mij geen Sophie hadden genoemd. Ik vond
Maaike maar stom en had veel liever Sophie geheten. Of Maaike Sophie, dan had
ik toch nog een beetje Sophie geheten...
Dan nu wat zaken over mijzelf. Ik ben inmiddels 20. Volgens mijn buurjongetje van 8 al heel oud, volgens mijn collega's een jonkie. Wat ik zelf vind? Hm, ik ben er nog niet over uit.. 20 zit er een beetje tussenin, niet jong meer en nog niet oud.
Ik heb 4 allergieën, waarvan ik er 2 pas een week weet. Lijkt een onzinnig feitje, totdat je weet dat een van deze allergieën een hondenallergie is. Wat mij brengt op het volgende feit; ik heb 1 eigen hond en 2 dagen in de week een oppashondje van nu 5 maanden. Dit is voor mij een nieuwe allergie, samen met de huisstofmijtallergie. De al bekende allergieën zijn een kattenallergie en hooikoorts. De een-na-laatste allergie brengt mij op het volgende feit.
Ik heb een hele lieve vriend, van ook 20 en een enorme liefde voor zijn twee katten. Met mijn lieve vriend in het verhaal komen we op onze gezamenlijke liefde: lekker eten eten. Ik ben stapelgek op lekker eten. Vooral (zoete) toetjes, maar eigenlijk al het lekkere eten gaat er bij mij wel in. Gelukkig ben ik gezegend met een slanke lijn, dus kom ik niet enorm aan van al dat lekkere eten.
Naast lekker eten eten is het maken van lekker eten ook een van mijn grote hobby's. Inmiddels zijn mijn brownies een welbekend fenomeen bij mij op kantoor. Sinds de eerste keer dat ik ze meegenomen heb naar kantoor, heeft de helft van mijn collega's naar het recept gevraagd en vraagt de andere helft wanneer ik ze weer eens meeneem naar kantoor.
Op mijn blog zal je gaan lezen over mijn leven. Mijn zoektocht naar een nieuwe baan, mijn lievelingsrecepten en ik zal met jullie ook mijn bakblunders delen. Het zal voornamelijk aan over zaken waar ik gelukkig van word.
Dan nu wat zaken over mijzelf. Ik ben inmiddels 20. Volgens mijn buurjongetje van 8 al heel oud, volgens mijn collega's een jonkie. Wat ik zelf vind? Hm, ik ben er nog niet over uit.. 20 zit er een beetje tussenin, niet jong meer en nog niet oud.
Ik heb 4 allergieën, waarvan ik er 2 pas een week weet. Lijkt een onzinnig feitje, totdat je weet dat een van deze allergieën een hondenallergie is. Wat mij brengt op het volgende feit; ik heb 1 eigen hond en 2 dagen in de week een oppashondje van nu 5 maanden. Dit is voor mij een nieuwe allergie, samen met de huisstofmijtallergie. De al bekende allergieën zijn een kattenallergie en hooikoorts. De een-na-laatste allergie brengt mij op het volgende feit.
Ik heb een hele lieve vriend, van ook 20 en een enorme liefde voor zijn twee katten. Met mijn lieve vriend in het verhaal komen we op onze gezamenlijke liefde: lekker eten eten. Ik ben stapelgek op lekker eten. Vooral (zoete) toetjes, maar eigenlijk al het lekkere eten gaat er bij mij wel in. Gelukkig ben ik gezegend met een slanke lijn, dus kom ik niet enorm aan van al dat lekkere eten.
Naast lekker eten eten is het maken van lekker eten ook een van mijn grote hobby's. Inmiddels zijn mijn brownies een welbekend fenomeen bij mij op kantoor. Sinds de eerste keer dat ik ze meegenomen heb naar kantoor, heeft de helft van mijn collega's naar het recept gevraagd en vraagt de andere helft wanneer ik ze weer eens meeneem naar kantoor.
Op mijn blog zal je gaan lezen over mijn leven. Mijn zoektocht naar een nieuwe baan, mijn lievelingsrecepten en ik zal met jullie ook mijn bakblunders delen. Het zal voornamelijk aan over zaken waar ik gelukkig van word.
Abonneren op:
Posts (Atom)