Ik ren, ik vlieg, ik bel, ik praat, ik regel, ik doe administratie en dit alles met een lach.
Ik weet dat het bij mijn werk hoort, maar door een glimlach op te plakken, heb ik oprecht meer lol in mijn werk. Collega's vragen wel eens hoe ik altijd zo vrolijk blijf, waar ik maar een simpel antwoord op heb: ik moet wel. Gewoon blijven lachen.
Op kantoor is het vandaag weer razend druk. Tijdens het typen van dit stukje ben ik pas 4 keer onderbroken en toch blijf ik typen. Ik typ razendsnel, terwijl een collega wat vraagt, waar ik gelukkig het antwoord op weet, en dus niks hoef uit te zoeken. De telefoon gaat. Simpel telefoontje, geen uitleg nodig, gewoon doorverbinden. De scanner is druk bezig, dus ik kan zo verder met de administratie. Ik hoef nog maar +/- 8000 (!!) facturen te scannen en indexeren. Het scannen lijkt langer te duren dan het indexeren zelf. Helaas.
Toch is mijn werk leuk. Ik krijg complimenten van collega's over mijn productkennis, mijn sympathie aan de telefoon, zeker bij mensen die een persoonlijk verhaal vertellen, maar vooral veel over mijn lach en enthousiasme. De eeuwige glimlach, altijd in voor een grapje of een serieuzer gesprek. Iets uitzoeken? Geen probleem, leuk! Iets regelen? Nog beter, grotere glimlach.
Gelukkig krijg ik hier wel wat voor terug. Als er ijsjes worden gehaald bij de McDonalds om de hoek, wordt er altijd een voor mij gehaald. Collega's halen 's ochtends ongevraagd koffie verkeerd met één suikertje en 's middags water. 'Omdat je ook altijd zo goed voor ons zorgt'. Zodra er Luikse Wafels zijn, ligt er eerder een bij mij dan bij een heleboel andere collega's, 'Omdat jij ook echt wel bij ons team hoort, en dat mag je niet vergeten'.
Inmiddels is mijn scanner klaar en mag ik dus verder met het inboeken van de facturen; mijn lievelingsklus (not, haha!)
Liefs,
Maaike
Geen opmerkingen:
Een reactie posten